Ode aan Dordrecht
“Dordrecht”.
Het vers van Marsman
dat bij elke slok
steeds mooier wordt.
Groots hangt het
aan de wand
van De Tijd*.
Met mijn dronken kop
voel ik dat plein
levensecht, wil ik daar zijn.
De zon, de tronk,
het plein, de vonk.
Vitale strijd.
Heldhaftigheid.
Hoeveel ik ook dronk
het was mijn kameraad
maar kan iemand mij zeggen
waar dat vers over gaat.
*De Tijd is een café in Dordrecht